Resources

Sytuacja zawodowa lekarzy weterynarii jest zarówno trudna, jak i zmienna. Stres związany z pracą i ryzyko samobójstwa są u nich wyższe niż w populacji ogólnej. Odsetek kobiet rośnie, a w Niemczech szczególnie kobiety i zatrudnieni lekarze weterynarii są mniej zadowoleni niż porównywalne podgrupy populacji ogólnej. W tym badaniu zidentyfikowaliśmy kluczowe czynniki związane z satysfakcją z pracy i życia wśród lekarzy weterynarii w Niemczech.

Celem tego badania było zbadanie źródeł stresu związanego z pracą w zawodzie weterynarza w Nowej Zelandii, postrzegania poziomu doświadczanego stresu oraz wsparcia społecznego, z którego korzystają weterynarze w celu radzenia sobie ze stresem związanym z pracą.

Celem badania FVE VetSurvey, przeprowadzonego po raz pierwszy w 2015 r., jest pomoc w zrozumieniu obecnej sytuacji zawodu lekarza weterynarii i ocena działań, które należy podjąć w celu kształtowania przyszłości zawodu.

Podział respondentów na płeć w badaniu RCVS dotyczącym zawodu lekarza weterynarii w 2019 r. - 58 procent kobiet, 42 procent mężczyzn - ilustruje ciągłą "feminizację" zawodu lekarza weterynarii. W kolejnych badaniach odsetek respondentów płci żeńskiej stale rośnie, jak pokazuje rysunek 1. Ogólna średnia wieku respondentów wynosi 44,8 lat, przy czym kobiety mają znacznie niższą średnią wieku niż mężczyźni: 40 lat w porównaniu do 51,5 lat. Średnia wieku respondentów pracujących w zawodzie lekarza weterynarii wynosi 42,3 lat, a w praktyce klinicznej 41,8 lat.

Chociaż oczywiste jest, że w Stanach Zjednoczonych nie ma zbyt wielu kolorowych lekarzy weterynarii, dostępnych jest niewiele informacji demograficznych charakteryzujących zawód według rasy. Niestety, ani Amerykańskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii (AVMA), ani żadna inna organizacja krajowa nie zebrała danych na temat tego, ilu mniejszościowych lekarzy weterynarii jest faktycznie reprezentowanych w Stanach Zjednoczonych. Jednak National Commission on Veterinary
Economic Issues (NCVEI) oszacowała w 1999 roku, że 95% lekarzy weterynarii prowadzących tradycyjną prywatną praktykę w tym czasie było białych.

Chociaż powszechnie uznaje się, że w Stanach Zjednoczonych jest stosunkowo niewielu kolorowych lekarzy weterynarii, informacje demograficzne charakteryzujące zawód według rasy nie są obecnie dostępne.

W 2004 roku Stowarzyszenie Amerykańskich Weterynaryjnych Uczelni Medycznych (Association of American Veterinary Medical Colleges) podjęło odważny krok w kierunku uznania różnorodności za podstawową wartość poprzez zatrudnienie pełnoetatowego pracownika. Następnie, w 2005 roku, organizacja rozpoczęła realizację krajowego planu mającego na celu zwiększenie różnorodności w akademickiej medycynie weterynaryjnej.