Resources

Rosną obawy, częściowo podsycane przez ostatnie badania, dotyczące zaburzeń psychicznych i samobójstw wśród lekarzy weterynarii, a także liczne doniesienia o zmęczeniu współczuciem, wypaleniu zawodowym i innych formach stresu zawodowego. W odpowiedzi wiele organizacji zawodowych, w tym AVMA, podjęło inicjatywy mające na celu zajęcie się zdrowiem psychicznym i dobrym samopoczuciem. Pozostają jednak pytania o to, jak poważnym problemem jest cierpienie psychiczne w zawodzie weterynarza, jak bardzo jest ono rozpowszechnione i czy osiągnęło poziom kryzysowy. Do tej pory nie opublikowano żadnych ostatecznych ocen częstości występowania poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym lub dobrostanu wśród lekarzy weterynarii. W związku z tym autorzy przeprowadzili ankietę wśród dużej grupy weterynarzy reprezentatywnych dla zawodu weterynarza w Stanach Zjednoczonych, aby zmierzyć częstość występowania poważnych zaburzeń psychicznych i określić poziom dobrostanu w zawodzie.

Stosunkowo wysokie ryzyko złego stanu zdrowia psychicznego zostało opisane wśród kanadyjskich lekarzy weterynarii, ale żadne opublikowane badania nie zbadały wpływu, jaki zdrowie psychiczne lekarza weterynarii może mieć na klientów i pacjentów weterynaryjnych. W celu zbadania związku między zdrowiem psychicznym lekarzy weterynarii a satysfakcją klientów weterynaryjnych, od listopada 2017 r. do stycznia 2019 r. losowo pobierano próbki i rekrutowano lekarzy weterynarii w południowo-zachodnim Ontario w Kanadzie.

Obawy dotyczące konfliktów etycznych, niepokoju moralnego i wypalenia zawodowego w praktyce weterynaryjnej stale rosną. Przyczyny tych problemów nie zostały dokładnie zidentyfikowane. Przeprowadzono niewiele badań mających na celu ocenę istnienia moralnego niepokoju u północnoamerykańskich lekarzy weterynarii lub zbadanie jego wpływu na stabilność kariery i złe samopoczucie.

W dziedzinie medycyny weterynaryjnej zmienił się rozkład płci, ponieważ większość absolwentów to obecnie kobiety. Badania pokazują, że kobiety weterynarze stanowią grupę podatną na stres i choroby związane ze stresem. Celem badania było zidentyfikowanie typowych profili strategii radzenia sobie ze stresem i wyjaśnienie, czy weterynarze są dobrze przygotowani do radzenia sobie ze stresorami zawodowymi.

Anegdotycznie, lekarze weterynarii zgłaszają wysoki poziom stresu związanego z pracą. Celem tego badania było zbadanie psychospołecznych warunków pracy, zgłaszanych przez siebie przyczyn stresu związanego z pracą i satysfakcji wśród reprezentatywnej próby weterynarzy praktykujących w Wielkiej Brytanii.

Niniejsze badanie miało na celu ocenę częstotliwości opuszczania praktyki przez lekarzy weterynarii, którzy ukończyli studia w latach 2009-2019 w Holandii, ich powodów odejścia i względnego znaczenia tych powodów.

Celem tego przekrojowego badania było opracowanie kompleksowej taksonomii stresorów związanych z praktyką doświadczanych przez podzbiór 1422 amerykańskich lekarzy weterynarii, którzy udzielili pisemnych (a nie wybranych) odpowiedzi na pytanie w poprzedniej ankiecie dotyczącej stresorów związanych z praktyką.

Celem tego przekrojowego badania była ocena częstości występowania czynników ryzyka samobójstwa, postaw wobec chorób psychicznych i stresorów związanych z praktyką wśród 11 627 amerykańskich lekarzy weterynarii.