Resources

Dit artikel evalueert kritisch hoe hooggekwalificeerde vrouwelijke dierenartsen hun beperkte professionele carrièreverloop begrijpen in een context van postfeminisme.

Diergeneeskunde is altijd een beroep geweest dat gebouwd is op aanpassing en uitbreiding. De eerste dierenartsen in de Verenigde Staten waren paardenartsen die zorgden voor de duizenden dieren die werden gebruikt voor transport, militair werk en andere taken. Met de komst van de auto en de lopende band werden paarden snel vervangen door auto's, waardoor de paardenpopulatie in de VS drastisch afnam. Maar dierenartsen pasten zich aan en breidden hun rol uit tot meer dan die van paardendokter. Veel dierenartsen gingen in de publieke sector werken, als regelgevende instantie op staats- of federaal niveau. Anderen stapten over naar de praktijk voor gezelschapsdieren, waardoor het bereik van het beroep verder reikte dan het agrarische en rurale verleden.

Er is een wijdverbreide bezorgdheid over de geestelijke gezondheid van dierenartsen. Bij hun intrede in het beroep krijgen beginnende dierenartsen te maken met collega's met verschillende en conflicterende identiteiten, die zich uiten in hun verschillende prioriteiten voor de definitieve klinische behandeling, interpersoonlijke interacties of het commerciële succes van de praktijk.