Methoden
Identiteitsvorming werd narratief onderzocht aan de hand van verhalen van dierenartsen op sociale media.
Resultaten
Slecht professioneel welbevinden leek voort te komen uit identiteitsverwarring: het niet consequent kunnen vasthouden aan ofwel het dominante diagnosegerichte discours dat door academische rolmodellen wordt gewaardeerd, ofwel een relationeel discours dat de nadruk legt op het werken met contextuele uitdagingen zoals wisselende behoeften van cliënten. Werkstress leek de dominantie van academische prioriteiten in het begrip van de zelfidentiteit te vergroten, waardoor de identiteitsverwarring verergerde. Ook zorgwekkend was de positionering van de cliënt ‘als vijand’, die de identiteitsdoelen van dierenartsen in de weg stond. De sociale dialoog, bedoeld om steun te bieden tijdens het conflict tussen dierenarts en cliënt, versterkte mogelijk de afwijzing van de cliënt van de veterinaire professionele identiteit, waardoor een contextgebonden, niet-relationele identiteit werd versterkt. Dit verergerde de identiteitsverwarring tussen de gewaardeerde ‘diagnostische identiteit’ en de lokaal gewaardeerde relationele identiteit en was nadelig voor het welzijn.
Conclusies
Binnen de diergeneeskundige opleiding en postdoctorale nascholing zijn interventies nodig die reflectie op identiteit aanmoedigen en de waarde van relationele identiteitsattributen versterken. Lees HIER meer .
