Waardigheid wordt algemeen erkend als een fundamenteel concept in de gezondheidszorg. Desondanks worden concepten van waardigheid slechts vaag beschreven in de literatuur over geestelijke gezondheidszorg, wat bijdraagt aan frequente schendingen van de waardigheid van zorggebruikers. Met name in discussies over waardigheid in de geestelijke gezondheidszorg komt het perspectief van de zorgvrager vaak niet aan bod. We bieden een narratief overzicht van de literatuur om te onderzoeken hoe dienstgebruikers en medewerkers de coproductie van waardigheid binnen de geestelijke gezondheidszorg verwoorden. Uit het beschikbare bewijs komen zeven overkoepelende dimensies van waardigheid naar voren, die betrekking hebben op de sociale waardigheid die zorggebruikers ervaren in relatie tot zorgverleners, het systeem van geestelijke gezondheidszorg zelf, de fysieke omgeving waarin geestelijke gezondheidszorg wordt verleend en het gebruik van lotgenoten als gewaardeerde leden van het personeel in de geestelijke gezondheidszorg en als medescheppers van kennis. Om ervoor te zorgen dat gebruikers van geestelijke gezondheidszorg in hun kracht worden gezet door de geestelijke gezondheidszorg die ze ontvangen, is het noodzakelijk dat concepten van waardigheid verder gaan dan ‘vage’ morele en ethische concepten en uitgroeien tot operationele richtlijnen voor ‘best practice’ in het ontwerp en de levering van geestelijke gezondheidszorgdiensten die gebaseerd zijn op het perspectief van de gebruiker. Daartoe doen we zinvolle aanbevelingen om de manier waarop zorgprofessionals worden opgeleid te verbeteren, om alternatieven voor dwang in de geestelijke gezondheidszorg te implementeren en om te onderzoeken hoe de doorleefde ervaring een centrale plaats kan krijgen in de geestelijke gezondheidszorg, en we roepen op tot de erkenning van zorggebruikers als ervaringsdeskundigen in intercollegiaal werk en de co-creatie van nieuwe kennis en bewijs.
Lees HIER meer.