Wyniki Prawie dwie trzecie respondentów (63%) doświadczyło MSD dolnej części pleców, 57% doświadczyło MSD szyi, 52% doświadczyło MSD barku, a 34% doświadczyło MSD górnej części pleców w ciągu ostatnich 12 miesięcy. MSD było statystycznie skorelowane z szeregiem czynników psychospołecznych, w tym stresem związanym ze strukturą kariery, presją czasu, postawą klienta, brakiem uznania ze strony opinii publicznej, brakiem uznania ze strony współpracowników, brakiem zrozumienia ze strony rodziny lub partnerów oraz stresem związanym z pracą z powodu niewystarczającej liczby urlopów każdego roku. Podsumowując, niniejsze badanie wykazało znaczące korelacje między MSD a psychospołecznymi czynnikami ryzyka wśród dużej kohorty lekarzy weterynarii, najwyraźniej po raz pierwszy w opublikowanej literaturze. Wyniki sugerują również, że kwestie osobiste i związane z miejscem pracy mogą w większym stopniu przyczyniać się do rozwoju MSD wśród lekarzy weterynarii niż wiele wcześniej uznanych ergonomicznych czynników ryzyka. Przeczytaj więcej TUTAJ.
Poprawa zdrowia w miejscu pracy
Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i psychospołeczne czynniki ryzyka wśród lekarzy weterynarii w Queensland w Australii
Chociaż zaburzenia mięśniowo-szkieletowe (MSD) stanowią jedną z najważniejszych kwestii związanych ze zdrowiem zawodowym we współczesnym społeczeństwie, niewiele badań dotyczyło tego problemu wśród lekarzy weterynarii. Anonimowa ankieta została wysłana do wszystkich lekarzy weterynarii zarejestrowanych w Veterinary Surgeons Board of Queensland w 2006 roku.
