Praktyka wiejska została porównana do praktyki małych zwierząt i działalności mieszanej. Średni poziom obciążenia pracą i zaangażowania w pracę u lekarzy weterynarii nie był wyższy niż w innych populacjach zawodowych. Stwierdzono jednak, że 15,6% grupy cierpi z powodu wysokiego poziomu wypalenia zawodowego. Lekarze pracujący na obszarach wiejskich mieli niższy poziom zaangażowania w pracę niż lekarze weterynarii zajmujący się małymi zwierzętami. Lekarze weterynarii zajmujący się małymi zwierzętami mieli niższy poziom obciążenia pracą niż lekarze zajmujący się zwierzętami mieszanymi. Poziom wypalenia zawodowego nie różnił się znacząco pomiędzy trzema rodzajami działalności. W porównaniu z innymi belgijskimi i holenderskimi pracownikami, lekarze weterynarii postrzegali więcej negatywnych interferencji między pracą a domem. Najbardziej zaniepokojeni tym problemem byli lekarze zajmujący się bydłem i lekarze mieszani. Dwoma najważniejszymi źródłami stresu zgłaszanymi przez lekarzy weterynarii zajmujących się bydłem były relacje z hodowcami i zarządzanie czasem pracy (w tym nagłe wypadki i dyspozycyjność). Przeczytaj więcej TUTAJ.
Poprawa zdrowia w miejscu pracy
Stres zawodowy, interferencja praca-dom i wypalenie zawodowe wśród belgijskich lekarzy weterynarii
Przeprowadzono niewiele formalnych badań dotyczących stresu u lekarzy weterynarii, a w nielicznych dostępnych badaniach stres nie jest analizowany łącznie poprzez poziomy obciążenia pracą i zaangażowania w pracę, źródła stresu w kwestii środowiska pracy i interferencji między pracą a domem. Celem autorów niniejszego badania była analiza zaangażowania w pracę, obciążenia pracą, wypalenia zawodowego, zakłóceń w pracy i w domu oraz czynników stresu zawodowego wśród 216 belgijskich lekarzy weterynarii
