Proponujemy rozwiązanie tej kwestii za pomocą wielowymiarowego modelu przestrzennego. Umieszczamy kraje w K-wymiarowej przestrzeni euklidesowej, w której każdy wymiar jest specyficznym aspektem dobrobytu, i bierzemy pod uwagę opinię każdej osoby na temat tych samych wymiarów, aby obliczyć osobisty optymalny punkt. Odległość między optymalnym punktem dobrobytu a rzeczywistym obserwowanym punktem na poziomie indywidualnym to utrata dobrobytu przez jednostki. Pokazujemy, że straty społeczne na poziomie kraju są ujemnie związane z ogólnym dobrobytem i głównymi wskaźnikami jakości demokracji. W oparciu o powyższe dowody twierdzimy, że wielowymiarowe ramy przestrzenne stanowią obiecujące narzędzie do analizy całej klasy wielowymiarowych miar dobrobytu, w których grupa osób wyraża wagi indywidualnie przypisane do zestawu wymiarów w ustalonym wcześniej zakresie. Przeczytaj więcej TUTAJ.
Ankiety dotyczące pomiaru dobrostanu
Pomiar dobrobytu za pomocą wielowymiarowego modelu przestrzennego w ramach indeksu lepszego życia OECD
Jeden z najbardziej wpływowych mierników wielowymiarowego dobrobytu, Better Life Index, wprowadzony przez OECD w 2011 r., zawiera szczegółowy przegląd wyników społecznych, gospodarczych i środowiskowych różnych krajów. Od czasu jego uruchomienia zaproponowano odpowiednią liczbę badań empirycznych na podstawie tych danych, ale rola, jaką odgrywa dystans między priorytetami społecznymi a wynikami na poziomie kraju w Better Life Index, a także w wielowymiarowym dobrobycie, pozostaje niedostatecznie zbadana.
