Οι ηθικές συγκρούσεις και η ηθική δυσφορία που προκύπτουν από αυτές είναι συνηθισμένα φαινόμενα στη σύγχρονη κτηνιατρική πρακτική και επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινή πρακτική ζωή, αλλά μπορεί να μην αναγνωρίζονται ή να μην χαρακτηρίζονται από τους κτηνιάτρους ως τέτοιες.
Μέθοδοι
Μεικτές μέθοδοι, διαδοχικός επεξηγηματικός σχεδιασμός, εμπιστευτική και ανώνυμη on-line δειγματοληψία 889 κτηνιάτρων στη Βόρεια Αμερική.
Αποτελέσματα
Η πλειονότητα των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι αισθάνονται σύγκρουση σχετικά με το ποια φροντίδα είναι κατάλληλη να παρέχουν. Πάνω από το 70% των ερωτηθέντων αισθάνθηκαν ότι τα εμπόδια που αντιμετώπιζαν και τους εμπόδιζαν να παρέχουν την κατάλληλη φροντίδα προκαλούσαν στους ίδιους ή στο προσωπικό τους μέτρια έως σοβαρή αγωνία. Το 79% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι τους ζητήθηκε να παράσχουν φροντίδα την οποία θεωρούσαν μάταιη. Πάνω από το 70% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι δεν είχαν καμία εκπαίδευση στην επίλυση συγκρούσεων ή στην αυτοφροντίδα.
Συμπεράσματα και κλινική σημασία
Οι κτηνίατροι αναφέρουν ευρέως διαδεδομένες ηθικές συγκρούσεις και ηθική δυσφορία σε πολλούς τύπους πρακτικής και δημογραφικές ομάδες. Οι περισσότεροι κτηνίατροι έχουν ελάχιστη έως καθόλου εκπαίδευση για το πώς να μειώσουν τις επιπτώσεις αυτών των προβλημάτων. Η ηθική σύγκρουση και η συνακόλουθη ηθική δυσφορία μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή άγχους και κακής ευημερίας που δεν αναγνωρίζεται ευρέως ή δεν ορίζεται καλά. Τα καλά τεκμηριωμένα και αποτελεσματικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τη μείωση του ηθικού άγχους στην ανθρώπινη υγειονομική περίθαλψη θα μπορούσαν να προσαρμοστούν για τη βελτίωση αυτού του προβλήματος. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.
