ΜΕΘΟΔΟΙ: Διανεμήθηκε ταχυδρομική έρευνα σε 1.907 κτηνιάτρους εγγεγραμμένους στο Κτηνιατρικό Συμβούλιο της Νέας Ζηλανδίας (VCNZ). Η έρευνα συνέλεξε πληροφορίες σχετικά με την ηλικία των ερωτηθέντων, το φύλο, το είδος και τον αριθμό των ατόμων στο χώρο εργασίας, τα επίπεδα άγχους, την κατάθλιψη, τις αυτοκτονικές σκέψεις και απόπειρες, τις αιτίες του άγχους και τις πηγές υποστήριξης. Αποτελέσματα: Εννιακόσιοι είκοσι επτά (48,6%) κτηνίατροι επέστρεψαν αξιοποιήσιμες απαντήσεις. Οι κτηνίατροι που ήταν συνταξιούχοι, εργάζονταν στο εξωτερικό ή δεν παρείχαν πληροφορίες σχετικά με το είδος της εργασίας τους αποκλείστηκαν από την ανάλυση, αφήνοντας δεδομένα από 849 (44,5%) κτηνιάτρους. Οι γυναίκες βίωσαν περισσότερο εργασιακό άγχος και κατάθλιψη από τους άνδρες, οι κτηνίατροι που εργάζονταν σε μικρές/μικτές πρακτικές ανέφεραν περισσότερο άγχος και κατάθλιψη από εκείνους που εργάζονταν σε άλλους τύπους εργασίας και οι νεότεροι κτηνίατροι βίωσαν υψηλότερα επίπεδα άγχους από τους ηλικιωμένους κτηνιάτρους. Οι κύριες πηγές άγχους ήταν οι ώρες εργασίας, οι προσδοκίες των πελατών και τα απροσδόκητα αποτελέσματα. Οι ερωτηθέντες στρεσάρονταν επίσης από την ανάγκη να διατηρούν τις γνώσεις και τις τεχνικές τους δεξιότητες, καθώς και από τις προσωπικές σχέσεις, τα οικονομικά και τις προσδοκίες που είχαν για τον εαυτό τους. Οι περισσότεροι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι είχαν καλά δίκτυα οικογένειας και φίλων που τους βοηθούσαν να αντιμετωπίσουν το άγχος. Σε γενικές γραμμές, οι ερωτηθέντες έτειναν να βασίζονται σε άτυπα δίκτυα όπως η οικογένεια και οι φίλοι, άλλοι κτηνίατροι και συνάδελφοι για την παροχή υποστήριξης. Το μικρό ποσοστό των ερωτηθέντων που ανέφεραν κλινική κατάθλιψη ή σκέψεις αυτοκτονίας ή απόπειρες αυτοκτονίας ήταν πιο πιθανό από ό,τι οι ερωτηθέντες γενικά να έχουν χρησιμοποιήσει επαγγελματίες υγείας, συμβουλευτική, ποιμαντική/πνευματική υποστήριξη και την τηλεφωνική γραμμή Vets in Stress, αλλά λιγότερο πιθανό να έχουν αναζητήσει υποστήριξη από εργοδότες και συναδέλφους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Υπάρχει ανάγκη για ένα ευρύ φάσμα στρατηγικών για τη διαχείριση του εργασιακού στρες μεταξύ των κτηνιάτρων. Πρέπει να εντοπιστούν οι πηγές άγχους στον εργασιακό χώρο και να αναπτυχθούν στρατηγικές για τον έλεγχο εκείνων που παρουσιάζουν σημαντικό κίνδυνο. Οι στρατηγικές μπορεί να περιλαμβάνουν προσοχή στον φόρτο εργασίας και τις ώρες εργασίας, σχεδιασμό των εργασιακών διαδικασιών και αύξηση της κοινωνικής υποστήριξης. Η εκπαίδευση σε δεξιότητες που σχετίζονται με την εργασία, όπως η επικοινωνία, η διαχείριση των συγκρούσεων και η διαχείριση του άγχους, μπορεί να είναι χρήσιμη όταν η έλλειψη αυτών των δεξιοτήτων συμβάλλει στο άγχος. Υπάρχουν επίσης διαθέσιμες υπηρεσίες υποστήριξης, όπως γραμμές βοήθειας και προγράμματα συμβούλων, και η πληροφόρηση σχετικά με αυτές πρέπει να είναι πιο προσιτή.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.
